اگر با من بسازی تو، دلم مُشکِ خُتن گردد
وگر با من بخوانی تو، چو بلبل در چمن گردد
دوصد جامِ جگر سوزم، مرا دادی ز خون دل
که ترسم هر بَرین قُدسی* ز غم توبه شکن گردد
هوایِ زلفِ مُشکینت دلم را خاکِ ره کرده
نهالش را بده زان می که شاخِ یاسمن گردد
چو، آهو بره ای حیران که صیادی پی اش باشد
کجا یابد مجالی را که آهوی خُتن گردد
در این وَهم و پریشانی که بنیادم رود برباد
نمیدانم چها گویم که گویای سخن گردد
دو چشمم چون ستاره ها که بر کویت روان سازم
یکی گردد شباهنگ* و دگر شَعرا یمن* گردد
بگفتا پیرِ فرزانه که هر کس کوی او آید
اگر جز او ز او خواهد پشیمانتر ز من گردد
دلم را تا چنین گفتم به جمعِ بلبلان پیوست
ولی با این کلامِ لق همی ترسم زَغن* گردد
دمی جانا شباهنگ را به لطفِ خود نظر فرما
مبادا وقتِ این پیری چو بی کس در کفن گردد
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
* بَرین قدسی = ملائک
* شباهنگ = ستاره شباهنگ که بسیار پر نور است * شَعرا یمن = ستاره شعرای یمانی که بسیار پر نور است و به ستاره عبور معروف شده بوده * زَغن = زاغ
#############################
درباره این سایت